Klinisch is aangetoond dat de meest efficiënte behandeling van ADD een combinatie is van medicijngebruik (indien noodzakelijk) en leefstijlverandering. Therapie of coaching kan belangrijk zijn om vaardigheden te oefenen om met het gedrag om te gaan.
Educatie:
Het opleiden van het kind of volwassene en eventueel zijn of haar familie, schoolpersoneel, echtgeno(o)t(e) over ADD is vaak wenselijk. Iedereen die nauw betrokken is bij de ADDer zou de biochemische aard van het probleem, en het concept 'onbekwaam' tegenover 'onwillig' moeten begrijpen. Dit kan bevorderen dat hij/zij op lange termijn steun, begrip, en aanmoediging kan verstrekken. De meeste individuen met AD(H)D hebben dit nodig om hun levensmijlpalen met succes bereiken. Eventuele consequenties als depressie, overmatige bezorgdheid, sociale problemen en een verminderd zelfrespect, die ADD vaak tot gevolg heeft, kunnen hierdoor worden teruggedrongen.
Medicijnen:
Het medicijn dat vaak wordt gebruikt om de hersenenactiviteit te normaliseren is alleen op voorschrift van een psychiater te verkrijgen. Ritalin (waarvan het werkzame bestanddeel Methylfenidaat is) blijkt voor de meeste mensen met ADHD het meest effectief, alhoewel er verschillende medicijnen in omloop zijn. Medicicatie kan het dagelijks dagelijks functioneren met ADD verbeteren. Vaak verminderen medicatie het niveau van spanning en het kan helpen om sociaal beter te slagen. Vele tieners en volwassenen kunnen door medicatie succesvol functioneren in een werksituatie, in hun sociale verhoudingen en/of in hun thuissituatie.
Gedragstherapie:
Gedragstherapie en de cognitieve therapie zijn vaak nuttig. Enerzijds is deze erop gericht inzicht te vergroten in de eigen valkuilen en uitdagingen, anderzijds is het soms nodig aandacht te hebben voor de emotionele gevolgen van ADD. Vele volwassenen profiteren ook van werken met een ADD coach. Deze kan hen bijvoorbeeld helpen vaardigheden ontwikkelen om te plannen wat hun productiviteit (en wellicht zelfwaardering) ten goede zal komen.