Oorzaken van ADD (Attention deficit Disorder)

Attention Deficit Disorder (ADD):
Over het Attention Deficit Disorder doen vele verhalen de ronde. Sommige mensen lijken het op te hemelen tot iets prachtigs terwijl anderen er slecht nieuwlichterij achter vermoeden. Enkele van de mythes die de ronde doen zijn:

• ADD is enkel een gebrek aan wilskracht. Mensen met ADD concentreren zich goed op dingen die hen interesseren. Daarom moeten ze bij andere taken zich er maar meer toe zetten, ze kunnen het immers?
• ADD is eenvoudig een etiket voor gedragsproblemen; ADDers zijn onwillig om naar leraren of ouders te luisteren!
• Naarmate kinderen de adolescentiefase bereiken groeien ze over hun ADD heen
• ADD brengt feitelijk weinig schade aan het leven van een persoon toe.

Al bovenstaande beweringen zijn vanuit het oogpunt van een onwetende buitenstaander wellicht begrijpelijk, maar zijn feitelijk injuist! ADD lijkt soms wellicht een gebrek aan wilskracht, maar het is niet. Het heeft een biochemische oorzaak in bepaalde processen in de hersenen. Dat heeft complexe gevolgen voor het competent organisatiseren en heeft weerslag op zowel de motivatie, de emotionele modulatie en het geheugen.
Onbehandeld of onvoldoende behandeld leidt ADD vaak tot problemen op het gebied van leren, in het familieleven, onderwijs, werkleven en sociale interactie. Tot slot hoeft men niet over ADD heen te groeien. Soms treden de effecten van de ADD juist meer merkbaar op de voorgrond in de tienerjaren. Dit aangezien juist dan een grotere mate van zelfredzaamheid wordt vereist dan daarvoor.

Wat is Attention Deficit Disorder NIET?
Ondanks de soms nog in zwang zijnde opinie, worden overconsumptie van suiker, additieven voor levensmiddelen, kleurstoffen, vitaminedeficiënties, loodvergiftiging, prenatale invloeden, geboortecomplicaties, hersenenschade of een slechte opvoeding niet meer beschouwd als significante oorzaken van AD(H)D, hoewel zij in sommige gevallen de AD(H)D kunnen verergeren.
De theorie dat ADD door hersenbeschadiging wordt veroorzaakt wordt tegenwoordig door geen enkele specialist meer onderschreven. De overgrote meerderheid van mensen met ADHD heeft geen geschiedenis van hoofdverwonding of indicaties van hersenenschade. Een andere theorie, die soms nog wel in de media wordt gehoord, is dat de suiker en sommige additieven in levensmiddelen kinderen hyperactief en onoplettend maken. Volgens Amerikaanse wetenschappers kan hier slechts in ongeveer 5% van de gevallen sprake van zijn. Meestal alleen bij zeer jonge kinderen of kinderen met voedselallergieën.

Wat is Attention Deficit Disorder dan WEL?
Er bestaat tegenwoordig een brede consensus dat AD(H)D verscheidene oorzaken kan hebben, en voortkomt uit een verminderde activiteit in die delen van de hersenen die o.a. de aandacht/concentratie en de reactieremming (impulsiviteit) reguleert. ADD heeft dus veeleer te maken met biologische erfelijkheidsfactoren. De aandoening wordt veroorzaakt door de neurotransmitters in de hersenen en heeft sterke genetische basis. Uit onderzoek blijkt dat de hersenengebieden die de aandacht controleren bij ADDers minder actief zijn. Dit lagere niveau van activiteit in sommige delen van de hersenen is de meest plausibele verklaring voor de ADD symptomen. Er is heel wat bewijsmateriaal dat de ADD in bepaalde families vaker voorkomt. Dit onderschrijft de hypothese dat ADD van genetische factoren afhankelijk is. Als één persoon in een familie met AD(H)D wordt gediagnosticeerd, is er een 25% tot 35% waarschijnlijkheid dat ook een ander familielid AD(H)D heeft. Dit in vergelijking met een 4% tot 6% waarschijnlijkheid voor iemand in de algemene bevolking.