Over het algemeen zijn meisjes met ADD minder hyperactieve dan jongens. Jongens met AD(H)D zijn vaker hyperactief en externaliserend, terwijl meisje eerder schuw en teruggetrokken gedrag laten zijn. Hierdoor wordt de stoornis bij meisjes vaker niet opgemerkt, onderkend of gediagnosticeerd. Vaak komt het voor dat een moeder, waarbij bij één van haar kinderen AD(H)D is vastgesteld, de symptomen bij haarzelf begint te ontdekken.
Bij ADHD bij meisjes, komt vaker het ‘onoplettende subtype’ voor, dat vaak ADD wordt genoemd. ADD is een minder zichtbare vorm van ADHD aangezien de hyperactiviteit component ontbreekt. Soms is het zo dat bij vrouwen met ADD de situatie onhoudbaar wordt: hun financiën zijn een chaos; de administratie is slecht beheerd; zij kunnen niet voldoen aan de eisen die op hun werk worden gesteld en dagelijkse taken in het gezin willen maar niet lukken.Meisjes ontwikkelen echter vaker compensatiestrategieën voor hun ADD. Door hoge eisen aan zichzelf te stellen en er perfectionistisch op toe te zien dat ze hun doelen halen, dwingen ze zichzelf geen onvolledig of slordig werk af te leveren. Aangezien dit wel grote psychische inspanning vraagt kan het resulteren in een gevoel van overmatige bezorgdheid, aan laag zelfrespect, en het gevoel van schaamte en onderprestatie.
Uit diverse studies komt naar voren dat eetstoornissen, alcoholmisbruik en chronische vermoeidheid bij vrouwen met ADD veelvuldig voorkomen. Vergeleken bij vrouwen zonder ADD, zullen vrouwen bij wie op volwassen leeftijd ADD wordt vastgesteld vaker kenmerken hebben van depressiviteit, ze zijn vaker neerslachtig, hebben een verminderd gevoel controle, een hebben een lagere zelfwaarde.
De vrouwen waarbij ADD niet wordt gediagnosticeerd ontwikkelen vaak ‘aangeleerde hulpeloosheid’. Dit ontstaat door terugkerende negatieve situaties, waarin geen uitweg wordt gezien. Zij zijn van mening dat de moeilijkheden die ze tegenkomen aan henzelf liggen, en dat hierin geen verandering mogelijk is. Men kan gemakkelijk begrijpen dat dit resulteert in een gedemoraliseerd gevoel en een lagere zelfwaarde. Sommige vrouwen die hiermee te kampen hebben ontwikkelen pleinvrees. Uit angst vermijden ze alle omstandigheden waarin hun functioneren, kan worden geëvalueerd of worden beoordeeld. Deze symptomen kunnen lijken op die van een posttraumatische stress stoornis (PTSD).
Een juiste diagnose kan daarom van essentieel belang zijn. Vaak zal de diagnose van ADD dan welhaast een opluchting zijn. Hun negatieve ervaringen zijn niet langer enkel aan henzelf verwijtbaar. Het feit dat ADD een te behandelen stoornis is, kan nieuw perspectief bieden. Die kennis alleen al kan voor veel vrouwen zeer waardevol blijken.
Overig:
Op youtube staat een korte engelstalige reportage over vrouwen die op latere leeftijd ontdekten dat ze ADHD hadden. ADD is een een subtype van ADHD. Het wordt binnen de diagnose ADHD gespecificeerd als 'het overwegend onoplettende subtype'.