Het Verschil tussen ADHD en ADD

Attention Deficit Hyperactivity Disorder werd erkend als een psychiatrische stoornis in de vierde editie van het Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, (kortweg DSM-IV), in 1987. De DSM IV is een Amerikaans handboek voor diagnose van psychische aandoeningen dat in de meeste landen als standaard in de psychiatrische diagnostiek dient. Ondertussen heeft ADHD heel wat media aandacht gekregen. De nadruk lag daarbij op jongens die met hyperactiviteit worstelen. De hyperactiviteit maakt ADHD herkenbaarder en is als het kenmerk bij uitstek voor de stoornis te boek komen te staan.

Drie typen categorieën voor ADHD:

In de DSM-IV worden de criteria beschreven van de symptomen waaraan moet worden voldaan om van ADHD te spreken. Er zijn daarbij drie categorieën mogelijk waarbij er combinaties van de kenmerken gemaakt worden. Afhankelijk van de dominantie van bepaalde symptomen onderscheidt men:

• het overwegend onoplettende type, ook wel ADD genoemd. In dit type ontbreekt de H van hyperactiviteit.
• het overwegend hyperactief-impulsieve type, die slechts zelden voorkomt.
• het gecombineerde type. Het gecombineerde type kenmerkt zich door zowel concentratieproblemen, hyperactiviteit als impulsiviteit.

De terminologie kan wat verwarrend werken, maar de deskundigen bekijken ADHD samenvattend als een aandachtsstoornis, waarbij sommige mensen een hyperactieve component kunnen hebben. Aldus, zou het moeten worden gezien als stoornis die invloed heeft op de concentratie, zelf-controle, en het uitvoerende functioneren.

Overeenkomsten:
ADD en ADHD zijn allebei aandachtsstoornissen. Beiden verenigen kenmerken zoals, snel afgeleid zijn, vergeetachtigheid, desorganisatie, moeite hebben informatie te verwerken en een lage zelfwaardering. In beide gevallen kunnen er problemen bestaan bij het voltooien van schoolwerk en het voltooien van taken. Ook beïnvloedt de stoornis in beide gevallen de capaciteit van een individu om zijn spullen te bewaren en zich te houden op de tijd.

Verschillen:
Desalniettemin, zijn er tevens belangrijke verschillen tussen ADD en ADHD:

• Terwijl ADHD vaak in peuter of basisschool leeftijd wordt gediagnosticeerd wordt, wordt ADD vaak niet gediagnosticeerd voordat iemand op de middelbare school of in het hoger onderwijs komt. ADHD kan gedragsproblemen veroorzaken die gemakkelijker zijn om te diagnosticeren. Bijvoorbeeld het op storende wijze aanwezig zijn in een klas en het hebben van gedragsproblemen, is doorgaans sneller merkbaar.
  Mensen met ADD hebben vooral moeite bij het concentratie of moeite hun leven georganiseerd te houden. Zij worden vaak gezien als ongemotiveerd, onderpresteren, verlegen of zelfs lui. De stoornis manifesteert zich vaak later, aangezien in opeenvolgende ontwikkelingsfases steeds meer gevraagd wordt van de zelfredzaamheid en eigen verantwoordelijkheid van de ADDer.
• De ADHD-er kan constant druk zijn. Iemand wie hyperactief is kan eindeloos praten of constant merkbaar aanwezig zijn. De onoplettendheid van de ADD-er is niet altijd constant. Iemand met ADD kan zich op bepaalde taken concentreren die zijn/haar interesse hebben. Tijdens activiteiten die zijn minder plezierig vinden, zal het hen veel meer moeite kosten hun aandacht hierbij te houden. Hoewel dit vaak als gebrek aan motivatie of luiheid wordt gezien, is het dat niet.
• ADHD-ers zijn vaak energiek en extravert. Zij kunnen zich vaak in eerste instantie snel geliefd maken, maar hebben meer moeite deze emotionele bindingen of vriendschappen te handhaven. Voor mensen met ADD is het moeilijker om in eerste instantie vrienden te maken, maar kunnen beter vriendschappen handhaven. De mensen met zowel ADHD en ADD kunnen moeite hebben om hun aandacht bij gesprekken te houden en missen daarom vaak details.
• Mensen met ADHD, hebben een hoog activiteitsniveau en worden vaak beschreven als snel prikkelbaar en hyperactief. Mensen met ADD daarentegen, hebben vaak een laag activiteitniveau en zij kunnen traag en lethargisch worden gevonden. ADD-ers zijn vaak aan het dagdromen.