Tot voor kort ging men er vanuit dat ADHD een rijpingsstoornis is waar kinderen in hun puberteit of adolescentie periode overheen zouden groeien. Er zijn echter verschillende studies bij volwassenen gedaan waarin bewezen werd, dat ADHD in de volwassenheid kan blijven bestaan. Deze studies laten dat bij 50 tot 65 % van de kinderen met ADHD ook op volwassen leeftijd deze stoornis nog aanwezig is.
Deze volwassenen vergeten vaak werkdetails en raken dingen kwijt. Het beheer van huishoudenzaken is een moeilijke opgave en het opvoeden van hun kind lastig; de werk gewoonten zijn vaker inefficiënt waardoor ze minder productief zijn dan hun collega's. Volwassenen met ADD hebben moeite met het nakomen van afspraken.Het gedesorganiseerde denken dat kenmerkend is voor ADD schijnt sterk op de voorgrond te treden in de volwassenheid. Dit zal te maken hebben met het feit dat in toenemende mate eigen verantwoordelijkheid voor het goed regelen van zaken wordt verwacht. De psychische druk die de ADD-er hierbij kan ervaren verklaart de schommeling van emoties, geprikkeldheid, onzekerheid, en het verlies van zelfbeheersing dat vaker voorkomt. Overige veelvoorkomende problemen omvatten onveilig rijden, slechte financiële vaardigheden, en wisselende en problematische liefdeverhoudingen. Hierdoor komen bij volwassenen met ADD frequente baanveranderingen voor, problemen in de sociale omgang, en relatieproblemen. Echtscheidingspercentages zijn bij volwassenen met ADD erg hoog.
Symptomen van ADD bij volwassenen:
- Maken vaak achteloze fouten wanneer ze (moeten) werken aan projecten of activiteiten die als oninteressant of moeilijk worden ervaren
- Vinden het vaak moeilijk hun aandacht vast te houden tijdens werk
- Vinden het vaak moeilijk zich langdurig op gesprekken te concentreren
- Vinden het vaak moeilijk projecten af te maken waaraan ze al zijn begonnen
- Vinden het vaak moeilijk hun leven te organiseren
- Vermijden projecten vertragen die aanhoudende geestelijke inspanning vereisen
- Zijn veelvuldig dingen kwijt
- Worden door activiteit of lawaai vaak enorm afgeleid
- Hebben vaak problemen hebben zich afspraken of verplichtingen te herinneren
Stellen van een Diagnose op Volwassen Leeftijd:
Om de diagnose van AD(H)D bij volwassene te stellen, vereist de DSM IV dat de symptomen zich voor het 7e levensjaar moeten hebben gemanifesteerd. Deze moeten in meer dan één van de leefgebieden voorkomen en een merkbare invloed op het functioneren hebben. Bovendien, moeten de symptomen vanaf de vroege kinderjaren aanwezig zijn en doorlopen tot de tijd van evaluatie (het moment waarop de diagnose wordt gestelt). Men kan de diagnose niet met terugwerkende kracht stellen. Men kan zich daarbij natuurlijk ook afvragen in hoeverre het zinvol is problemen uit de kindertijd toe te schrijven aan een stoornis die inmiddels niet meer actueel is.
Het kan moeilijk zijn om een nauwkeurige zicht op de symptomen van ADD over een hele levensgeschiedenis te verkrijgen. Deze kwestie werd in een studie behandeld en bleek minder problematisch dan gedacht. Men ontdekte dat er een hoge overeenkomst is tussen antwoorden op een ADHD- vragenlijst van patiënten en van hun het levenspartners; deze individuen brachten over het algemeen nauwkeurig verslag van vroegere symptomen uit. Daaruit werd duidelijk dat bij het documenteren van de levensgeschiedenis, degene die met de diagnose belast is, bij voorkeur alle beschikbare informatiebronnen zou moeten gebruiken; met name de ouders van de ADDer en de eventuele echtgenoot. Een goed zicht op de vroege geschiedenis is belangrijk om tot een goed gefundeerde diagnose te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten