Geschiedenis van Attention Deficit Disorder (ADD)

Geschiedenis van Attention Deficit Disorder (ADD):

ADHD werd voor het eerst beschreven door Dr. Heinrich Hoffman in 1845. Deze arts die boeken over geneeskunde en psychiatrie schreef, was ook een dichter die vond dat er geen geschikte materialen waren om aan zijn 3-jaar-oude zoon voor te lezen. Dr. Hoffman besloot toen zelf een kinderboek te schrijven. Het resultaat was een boek van gedichten, volledig met illustraties, over kinderen en hun kenmerken. Het verhaal 'Struwwelpeter' (in het Nederlands vertaald onder de titel Piet de Smeerpoets) bleek een behoorlijk accurate beschrijving van een kleine jongen met ADHD.
Toch was het pas in1902 dat George F. Still een reeks lezingen waarin hij een groep impulsieve kinderen met significante gedragsproblemen beschreef, die door een genetische dysfunctie werd veroorzaakt. Sindsdien zijn verscheidene duizenden wetenschappelijke artikelen over ADHD gepubliceerd en is onderzoek gedaan naar de aard, oorzaken, en behandelingen ervan.

In 1930, werd ADD nog 'minimal brain damage' genoemd. Men nam aan dat de oorzaak van ADD gelegen was in een geboortetrauma of laag geboortegewicht. In 1960, werd de naam veranderd in "minimale hersenendysfunctie." In 1968, werd het 'hyperkinetische reactie van kinderjaren' genoemd. In 1980, werd de naam veranderd naar ADD waarbij onderscheid werd gemaakt of deze mét of zónder hyperactiviteit voorkwam. In 1987 tenslotte, werd de naam ADHD geïntroduceerd.
Zoals ADD geen nieuwe uitvinding is, is het gebruik van medicatie hiervoor ook niet nieuw. De amfetamine Methylfenidaat werd voor het eerst gebruikt in 1937, en is sinds 1955 op de farmaceutische markt verkrijgbaar.